Poëzie

bel

het plein van alledag
van voor
van tussen
van na

de school
met de lessen
de aanwijsstok

de welgetelde sommen
gevormd in kinderhoofden
en plaatsen op de wereldkaart

gezinnenkinderen in gejufte klassen
de haken vol met tassenjassen
laarzen klompen katapult

en als de bel ging: speelkwartieren
als uitgelaten dartele dieren
de frisse zuurstof in de longen
luidkeels een springtouwvers gezongen

waar knikkers over knokkels rolden
tikkers en getikten holden
opgenomen in het spelen
met de bel als stoomsignaal:
stoppen zwijgen rekenen taal

Blauw

blauw droom ik je
moeder, moeder dan
ooit zal deze nacht
je halen, trekken
uit dit uitgewoonde vlees

uit dit uitgeleefde huis
waar ruimte tussen muren
tuimelt

zee van vergeten leven
moeten en patronen

daar ga je, laatste tocht
van adem, strak het vel
op reis de geest, onzicht-
toch voelbaar, optrekkende
kou, jouw hand in mij

Het zondagse tasje

Het tasje met de pepermunt
psalmboek, zakdoek, eau de cologne
De gang naar woorden
samenzijn en
geven wat tevoren thuis was
klaargelegd

collecte wekelijks
refrein van wat er
door de week niet
te zingen viel

Pepermunten die woordenlang
sopten op de tong, uitgesproken
stijf onder gekamde haren
boven het goede goed tussen
regels die dagen en denken
bijeenhielden

de wereld

De eenvoud van dagen aan elkaar geregen als haken van het donkerrood velours van de gordijnen met versleten plekken die je zag als nacht voor de dag kwam, tomeloze gewoonheid en de moeite daarbinnen te blijven onder het juk van sociale controle verpakt in buurvrouwen en -mannen, kerk- en dorpsgenoten. Gevangen in plaatselijke gemoedelijkheid, waar iedereen iedereen leek te kennen, maar niemand elkaar. Buitenissigheden buitenshuis, onbekenden onbeminden. Voor altijd leek dit de wereld.

omrûn

bedobje de flaters op it strân, bou der
in kastiel fan, lit ús sângebak ite, dizze
dei fiere, dizze stêd mei reade dakken

stjoer it fjoer nei de toer, sein ‘hoera’
it wetter oer: natoer is natoer

ferdampje it flardebellefabryk, sjong
ferskes troch de skoarstien en
lit de fint de faam

Spelen

Onder de tafel in bruin
gebreide rok tussen benen en
de poten een meisje met haar pop.

Licht kruipt tussen woorden
door, speelt stralend over de stoof.
Ze knipt pop’s haar, drinkt
alsofthee met de pink omhoog en
behangt de kapsalon met grote mensen-
praat, roerlepeltjes en koffiegeur.

1 2 3 … 6 Volgende »